อย่าลืม ฝึกให้กำลังใจตัวเอง

 


ในวันที่ใจดิ่ง... อย่าลืมว่าคุณยังมีค่า

ในบางช่วงของชีวิต เราทุกคนล้วนเคยตกอยู่ในความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ มันคือความว่างเปล่า เหนื่อยล้า และความเศร้าที่กัดกินหัวใจจนไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นจากเตียง หลายคนเรียกมันว่า "ความดิ่ง" และใช่—มันเจ็บปวด มันทรมาน และดูเหมือนไม่มีทางออก

แต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่า...

คุณไม่ได้อยู่คนเดียว
มีใครหลายคนเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ และสุดท้ายพวกเขาก็ผ่านมาได้ เช่นเดียวกับคุณ คุณอาจจะยังไม่เห็นปลายทางของแสงสว่างในตอนนี้ แต่มันมีอยู่จริง แค่บางครั้งหมอกแห่งความเศร้ามันหนาเกินไปที่จะมองเห็นชัด

การรู้สึกแย่ไม่ได้แปลว่าอ่อนแอ
คุณยังเป็นคนที่เข้มแข็ง เพราะแม้จะรู้สึกแย่เพียงใด คุณยังคงอยู่ ยังหายใจ ยังพยายามแม้ในวันที่ไม่มีแรง ความเข้มแข็งไม่ใช่การไม่ล้ม แต่คือการลุกขึ้นแม้จะล้มซ้ำๆ

ขอให้ใจคุณพักบ้าง
ไม่เป็นไรถ้าคุณจะร้องไห้ ไม่เป็นไรถ้าคุณจะไม่ไหวในวันนี้ พักเถอะ ให้หัวใจได้หายใจ ให้ตัวเองได้หยุดวิ่งสักพัก การพักไม่ใช่ความล้มเหลว แต่คือการชาร์จพลังเพื่อกลับมาเดินต่ออีกครั้ง

คุณมีค่า... แม้ในวันที่คุณไม่เห็นคุณค่าตัวเอง
โลกใบนี้อาจดูเงียบเหงา แต่การมีอยู่ของคุณส่งผลกับใครบางคนเสมอ คุณอาจไม่รู้ว่ารอยยิ้มของคุณเคยเป็นแสงสว่างให้ใคร หรือคำพูดธรรมดาของคุณเคยช่วยพยุงหัวใจใครไว้ไม่ให้แตกสลาย

สุดท้ายนี้...
ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ จงจำไว้ว่าคุณสำคัญ คุณสมควรได้รับความรัก ความเมตตา และโอกาสในการเริ่มต้นใหม่ ทุกลมหายใจคือบทใหม่ที่คุณสามารถเขียนได้

และหากวันนี้มันยากนัก… ขอแค่คุณอยู่ต่ออีกวัน แค่นั้นก็เก่งมากแล้ว

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Telling the Numbers (1-50)

Classroom Objects (สิ่งของในห้องเรียน)

Telling the Time (การบอกเวลา)